حفاظت از بم؛ یک مطالبه ملی یا استانی؟

بم تنها آبادی در ایران است که کاریزها یا قنات هایش هنوز رویایی دارند. زیرا؟ برای همه کسانی که می خواهند گذشته درخشان ایران در زمینه طبیعت و کشاورزی را بشناسند ، بازدید از موزه بم خوب است. ارزش این موزه چقدر است؟ موزه ای که به ایرانیان می آموزد چگونه زندگی کنند ، کشاورزی پایدار بدون احداث سدهای پرهزینه و حفر چاه های تریاک انجام دهند و این کمک غرورآفرین و هوشمندانه در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

بم تنها شهری در ایران است که تابلوهایی را در برخی از معابر عمومی خود نصب کرده و هشدار داده است که ماشین های سنگین نباید از این معابر عبور کنند ، زیرا می تواند برای گالری های کاریز خطرناک باشد. قدر بم را بدانید و اجازه ندهید چاه به بهانه اشغال کارخانه روی و مشتقات آن ، چاه های حفر شده و منابع ارزشمند آب شیرین بم با تهدیدهای کمی و کیفی روبرو شود.
نباید اجازه دهد فریب پیمان ها و سوگندهای مقامات و سرمایه گذاران محلی را بخوریم و اجازه دهیم سرنوشت سیاه زنجان و یزد پس از توسعه صنایع سرب و روی و معادن در بم تکرار شود. بم قابل خرید نیست و روح هزاران هموطن که در زلزله هجده سال پیش به ناحق جان خود را از دست دادند ، اگر این اطمینان شرافتمندانه را به آینده منتقل نکنیم ، هرگز بخشیده نمی شود.

در عین حال ، هیچ کس هیچ گونه زاویه توسعه و شغلی ندارد. تقاضای ما این است که محل این کارخانه در منطقه آزاد بم واقع شود و نه در منطقه باغشهر 20 هزار هکتار بم ، ثبت شده در یونسکو.