۲ تله خطرناک در کمین زوج‌ها

به گزارش مجله ایرانی ، روزنامه “خراسان” در ادامه نوشت: “دام زندگی تکرار مداوم درد ، رنج ، افکار و احساسات ما در دوران کودکی است ، یعنی ما ناخودآگاه همان الگوهایی را که در کودکی در طول زندگی خود تجربه کرده ایم تکرار می کنیم ، به خصوص زندگی مشترک. ” ما انجام می دهیم به عنوان مثال ، اگر والدین ما را دوست ندارند و قبول ندارند ، ما ناخودآگاه با دیگران رفتار می كنیم كه ما را دوست ندارند و ما را طرد می كنند ، یا عاشق چنین افرادی می شویم. دوباره و به این نتیجه برسید که “من ناز نیستم”!

روانشناسان تاکنون هجده نوع برنامه را شناسایی کرده اند ، داستان این هفته و تجزیه و تحلیل روانشناختی دو مورد از این موانع مشترک زندگی زناشویی امروز.

زنی تشنه عشق و شوهر بی عاطفه

این زن آنچه را که در جلسه مشاوره از زنان دیگر شنیدم گفت: شوهر من اصلاً مرا دوست ندارد! من پرسیدم: “چرا فکر می کنی او تو را دوست ندارد؟” پشت کرد و گفت: “او هیچوقت به من علاقه نشان نمی دهد. یادم هست چهار کلمه عشق گفتم و … حتی بدتر ، وقتی او را دوست نداری و بدون هیچ حرفی او را آزار می دهی. هاو”. چیزی که او را آزار می داد ، او دو روز تمام عصبانی است! “من همیشه آرزو داشتم با مردی ازدواج کنم که مرا در عشق و علاقه غوطه ور کند ، اما هیچ یک از آرزوهایم را با این مرد بی عاطفه برآورده نکردم!” من نزد شوهرش رفتم و پرسیدم: “در مورد صحبت های همسرت چه نظری داری؟” مرد سرش را پایین انداخت و گفت: “همسرم اشتباه می کند ، من او را دوست دارم …”. گفتم: پس چرا طبق گفته همسرت ، هرگز این علاقه را نشان ندادی؟ بعد از چند ثانیه سکوت ، او گفت ، “ابراز علاقه به این معنا نیست که من از صبح تا شب کار می کنم تا خانواده ام بتوانند. با آرامش زندگی کنیم ، یخچال ما. هرگز خالی نبوده است ، این علایق است؟” ؟ “” فقط باید زبان را تكان داد و چهار كلمه گفت تا دیگران باور كنند كه در قلب او عشق و علاقه وجود دارد؟ “من پاسخ دادم ،” بله. برای شما دشوار است که در مورد احساسات خود صحبت کنید. برای شما نه تنها ابراز عشق و علاقه ، بلکه ابراز ناراحتی ، کینه و عصبانیت نیز دشوار است. وقتی از همسرتان ناراحت هستید ، چرا در این مورد صحبت نمی کنید؟ “چرا انتخاب کردی که عصبانی باشی و نه اینکه در مورد آزار و اذیت صحبت کنی؟” مرد با صدایی آهسته و اعتراف آمیز گفت: “بله … برای من سخت است که در مورد احساساتم صحبت کنم … اما نمی دانم چرا … دست من نیست …” من به آن مرد نگاه کردم و در سکوت او پسری شکننده را دیدم که از ابراز احساساتش می ترسید ، شاید به دلیل سرد و احساسی والدینش ، شاید به این دلیل که او در خانواده ای بزرگ شد که هرگونه ابراز آن ممنوع و سرکوب شده بود. … در اتاق مشاوره من پسر زخمی را دیدم که نیاز به ترمیم زخم هایش داشت و در کنار او یک دختر کوچک غمگین که علاوه بر احساس “ناخوشایند” ، از خلأهای عاطفی بی شماری رنج می برد.

نظر کارشناس / با 2 تله خطرناک زندگی آشنا باشید

اگر بخواهیم در مورد داستان به زبان خاص تری صحبت کنیم ، مرد از طرح “مهار عاطفی” رنج می برد ، در حالی که زن از طرح “محرومیت عاطفی” رنج می برد. در ادامه با این 2 تله بیشتر آشنا خواهید شد.

دام محرومیت عاطفی

وقتی والدین (به خصوص مادر) کودک را به اندازه کافی دوست ندارد ، نیازهای کودک را درک نمی کند و با او همدردی نمی کند ، وقتی کودک احساس می کند پدر یا مادر “حمایت” ندارند ، Inside او یک طرح محرومیت عاطفی . فردی با چنین طرحی ممکن است از یافتن عشق “ناراضی” شود. هر چقدر هم که او را دوست داشته باشند و به او حقارت نگاه کنند ، باز هم راضی نیست و تشنه عشق است. آنها در مسائل عاطفی انتظار زیادی دارند و گاهی مجبور می شوند که به عزیزانشان توجه و محبت کنند. برخی از آنها همچنین برای جلب محبت و توجه افراد اطراف خود از درد و مشکلات جسمی رنج می برند. آنها هرگز در مورد نیاز خود به عشق و علاقه صحبت نمی کنند و وقتی نیازهای عاطفی آنها برآورده نمی شود ، غمگین و افسرده می شوند و از طرف مقابل کنار می روند.

دام مانع احساسی

اگر والدین ، ​​دیگری یا فرهنگ به او القا می کند که نباید احساسات خود را ابراز کند ، اگر والدین نسبت به نیازهای عاطفی کودک خود بی تفاوت هستند و به او اجازه ابراز وجود نمی دهند ، در این صورت آنها به او اجازه نمی دهند “کودکانه” باشد. به دلیل موقعیت و عقاید اجتماعی. دیگران بیشتر اهمیت می دهند ، کودک به این نتیجه می رسد که احساسات و عواطف من مهم نیستند و من مجبورم آنها را سرکوب کنم تا در عوض ، توسط دیگران آماده و تأیید شوم. چنین شخصی همیشه احساسات خود را سرکوب می کند ، اعم از مثبت یا منفی. او در ابراز عشق ، خوشبختی ، خشم و غم مشکل دارد. زندگی آنها همزمان بی روح و فاقد اشتیاق به نظر می رسد و اغلب بی حال هستند. گاهی این افراد ناخودآگاه عاشق افراد “هیجان زده” می شوند و چنین افرادی را برای ازدواج انتخاب می کنند.

با طرحواره ما چه کنیم؟

اولین و مهمترین گام این است که “بینش” پیدا کنید که با چه برنامه ای روبرو هستیم و اینکه چگونه بر زندگی ، ادراکات و روابط ما در زندگی مشترک ما تأثیر گذاشته است. به دست آوردن بینشی در مورد اینکه آیا این مشکل از درون ما ناشی می شود و نحوه مشاهده آن اغلب می تواند گیج کننده باشد ، اما اگر به شدت منتظر طرحواره ای در درون خود یا یکی از اعضای خانواده باشید ، قربانی می شوید. به یک روانشناس بالینی مراجعه کنید که درمان اختلالات را با استفاده از روش طرحواره درمانی ترجیح می دهد.

انتهای پیام