واکنش سریع خارجی‌ها به ثبت جهانی راه‌آهن ایران

به گزارش مجله ایرانی ، راه آهن شمال-جنوب ایران که بندر ترکمن در شمال را به بندر امام خمینی (ره) در جنوب متصل می کند ، در چهل و چهارمین کمیته میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. در حالی که طول مسیر ثبت شده تقریباً 1400 کیلومتر است ، 89 ایستگاه منتخب به دلیل ارزشهای تاریخی و عملکردی ، اسناد و پله های مهم ، ویژگیهای تاریخی و لوکوموتیوها ثبت شده است.

محمد محسنیان – محقق راه آهن ، مخترع و مجری گردشگری راه آهن وی در مورد تاثیر این ثبت بر گردشگری گفت: “به طور معمول ، یکی از عوامل انگیزه و کنجکاوی برای انتخاب مقصد سفر ، فهرست میراث ثبت شده در یونسکو است ، تا حدی که راه آهن یک کشور در یونسکو ثبت شده است. لیست “. باید علاقه و کنجکاوی را برانگیزد.

اما وی به مشکلی در سفر ریلی اشاره کرد و گفت: “اکنون که راه آهن ایران به مقصد عمومی تری تبدیل شده است ، اگر گردشگران خارجی و حتی داخلی بخواهند در این مسیر تردد کنند ، مسیر بد خواهد بود. وضعیت و زیرساخت ها و تأسیسات راه آهن که می بینند تبلیغات متقابل خواهند شد. “

وی ادامه داد: به نظر من راه آهن سراسری ، در همان منطقه ای که به ثبت جهانی رسیده است ، دو مسیر بسیار جذاب برای سفر دارد ؛ از گرمسار به شیرگاه و از درود به اندیمشک ، در حالی که ضعیف ترین این مسیرها اصلی است . سازه ای وجود دارد که بسیار مایه تاسف است. در خط راه آهن شمال ، حداقل یک جاده در نزدیکی راه آهن وجود دارد و از طریق آن می توانید زیبایی راه آهن را مشاهده کنید ، اما در مسیر جنوبی ما امکانات زیادی نداریم و چیزی که باید از دست داد چیزی غم انگیز فرصت در گردشگری است.

در سال 1996 ، هنگامی که اولین قطار گردشگری را معرفی کردیم ، هر قطار (واحد شمارش) را به مبلغ 900000 تومان اجاره کردیم ، اما راه آهن ناگهان تصمیم گرفت که چرا به این سفرها یارانه می دهد و هزینه هر کرایه آن 16 میلیون تومان است.وی در مصاحبه ای مجازی درباره مشکل شاخص گردشگری ریلی گفت: “محدوده مسئولیت ها در این بخش تعریف نشده است.” قطار توریستی قطاری اختصاصی با امکانات خاص است که در یک مسیر ریلی به منظور خاص حرکت می کند و در مکان های خاص با قطار متوقف می شود ، اما آیا چنین امکاناتی را می بینید؟

محسینیان درباره کارآیی اقتصادی گردشگری ریلی نیز گفت: “من به عنوان مثال از این موضوع صحبت می کنم. در سال 1996 ، هنگامی که اولین قطار گردشگری را معرفی کردیم ، هر قطار (واحد شمارش) را 900000 تومان تعیین کردیم.” اما راه آهن ناگهان به نتیجه گیری چرا این سفرها. ” یارانه و افزایش قیمت 16 میلیون تومان برای اجاره هر رام ، تا کنون قیمت آن را ذکر نمی کنم ، چقدر افزایش یافته است. از سوی دیگر ، محدودیت های بیشتری برای کرونا وجود دارد و نمی توان قیمت را در بالا تعیین کرد. فکر نمی کنم اکنون بتوان یک سفر قطار یک روزه با قیمت 350 هزار تومان ترتیب داد.

وی گفت: “البته این هزینه در سفرهای زمینی نیز متحمل شده است ، اما نمی توان آن سفر را با سفر قطار مقایسه کرد ، زیرا شما تجربه توقف در مکان هایی با راه آهن را دارید که چنین امکان و فرصتی در هر شرایطی وجود دارد. به هر نحوی و تحت هر شرایطی. ” در دسترس نیست. با این حال ، هزینه های سفر آنقدر گران شده است که سفر از طبقه متوسط ​​خارج شده است.

محسینیان درباره اولویت راه آهن با توجه به ثبت جهانی نیز گفت: اولویت راه آهن سفرهای برنامه ریزی شده است. در ابتدا ، توجیه اینکه مقصد مقصد قطار گردشگری نیست ، بلکه مسیر است ، برای مقامات بسیار دشوار بود. از طرف دیگر ، حمل و نقل برای محل راه آهن مقرون به صرفه تر است. درست است که قطار مسافری ترجیح داده می شود ، اما در واقع یک لطف است. راه آهن ریال از قطار توریستی بهره نمی برد ، اما از نظر تبلیغات و علامت تجاری مقرون به صرفه است.

انتهای پیام