نهاد مدنی «مرجعیت»، میراث آیت الله حکیم و آینده حوزه نجف

پس از ناپدید شدن ناگهانی آن و با توجه به اینکه حوزه نجف در درجه اول به عنوان چهار مرجع شناخته می شود ، بحث هایی در مورد تأثیر این ضرر بر آینده حوزه نجف و اقتدار آن انجام شده است.

حوزویان باید در مورد امور داخلی سمینار صحبت کنند ، اما به عنوان یک ناظر خارجی که تاریخ ، ساختار ، سنت و فرهنگ سمینار را در سالهای اخیر مطالعه کرده است (برخی نکات نیز در یادداشت “مدرسه نجف اشرف” ذکر شده است) گفته می شود که این حوزه یکی از بنیادی ترین و پایدارترین نهادهای تولید علم در جهان شیعه است و در قرون اخیر ، علیرغم تغییرات عمیق و عمیق تاریخی ، توانسته ساختار علمی ، روشها و ویژگیهای خاص خود را حفظ کند: منشاء یا استاد غلات و استوانه ها مانند شیخ طوسی و صاحب جواهر ، شیخ انصاری و آخوند خراسانی ، سید محمد کاظم یزدی ، سید ابوالحسن اصفهانی ، شیخ محمد حسین نائینی ، شیخ محمد حسین کمپانی و آیت الله سید محمد. ابوالقاسم خویی اول امام خمینی (زمان تبعید) و آیت الله سیستانی بود و در زمان های مختلف و در سخت ترین شرایط سرکوب از جمله رژیم بعث ، وجود خود را حفظ کرده و این اطمینان را ایجاد کرد که نه یک میدان ضعیف و بایر خوشبختانه در دوران پس از صدام ، حوزه علمیه نجف اشرف دوران جدیدی از تلاش های علمی و رشد کمی و کیفی را تجربه کرده است. حوزه همچنین تلاش کرده است ضمن احترام گذاشتن به آزادی اندیشه و تنوع رفتاری در حوزه انتخابیه و جلوگیری از سیاست زدگی ، سکولاریزاسیون ، جستجوی قدرت و رقابت های مزاحم احزاب ، راه را برای تحولات و خلاقیت های جدید هموار کند. زمینه این تحولات می تواند به نوبه خود پیچیدگی ها ، نیازها و شبهات دشوار امروز و آینده را با اجتهاد و روشی به روز شده برطرف کند. گام های درخشان و خردمندانه رهبر نجف اشرف آیت الله سیستانی و دیگر بزرگان نجف اشرف در زمینه حقوق بشر ، حق اعتراض ، حق رأی ، حقوق مردم در اداره و احترام به آزادی های فکری ، آزادی های مدنی ، حقوق اقلیت ها و توجه به فرهنگ گفتگوی بین ادیان و مذاهب ، همانطور که در جلسه پاپ دیدیم ، و فقه غربی ها ، گواه دیگری بر این مدرنیته و تعامل با جهان پیرامون است که هم حوزه نجف و هم عمیق ، پایدار و اراده آن را تضمین می کند. گفتمانی بلندمدت داشته و انتظار می رود ادامه و گسترش یابد.

در تشیع ، “اقتدار” در درجه اول یک نهاد مدنی و معنوی است ، و “اقتدار” یک شخصیت مدنی و معنوی است که هویت و تأثیر خود را از فرقه گرایی در “دین” ، اعتقادات و اعمال دینی ، مسئولیت های اخلاقی ، انسانی و اجتماعی می گیرد. . ، بدنه حوزه به عنوان نیروی اجتماعی و جامعه به عنوان پشتوانه واقعی. هویت دیگر یک مرجع یا مرجع قبلی نیست و یک تابع است. فقدان هیچ مرجع دینی به اندازه وزن فکری ، روحی و اخلاقی و به اندازه شاگردان ، نوشته ها ، فتواها ، خلاقیت های فکری ، شیوه های سیاسی ، اجتماعی و حتی شخصی خلأ ایجاد می کند. دهه ها و صدها سال مورد بحث و بررسی قرار گیرد. ستون حوزه اقتدار است و بسیاری از تحولات در حوزه منشاء یا حول محور اقتدار است و اساساً حوزه و آینده آن با اقتدار تعریف می شود. در عین حال ، باید توجه داشت که ماندگاری م institutionsسسات حوزوی مستحکم مانند نجف اشرف یا یک حوزه علمیه بزرگ مانند قم را نمی توان با حوزه های علمیه کوچکی مقایسه کرد که در نقطه ای درخشیدند و سپس با مهاجرت و مرگ یک شخصیت از بین رفتند. و به مرز انقراض رسیده است ، و شهادت تاریخ ، به زندگی و بقای رهبر مذهبی یا مرجع خاصی بستگی ندارد ، و مانند هر نهاد متمدن دیگری که ریشه در پارامترهای مختلف مانند تحقق اهداف تعیین شده دارد. ، ظرفیت علمی و باروری فکری ، محدوده م believersمنان این مکتب فکری ، کارآمدی ، استقلال اقتصادی ، سنت ها و سبک ها و تمایزات و توانایی رهبران و بدن آنها برای تنظیم روابط با جامعه هدف و سایر نهادهای اجتماعی و همچنین دیدگاه و موقعیت آنها نسبت به افراد و نهادهای قدرت.

از این نظر ، روند رشد ، اعلام و تحقق مرجعیت در حوزه های علمیه اصلی شیعه بسیار مهم است. در ادیان دیگر نیز چنین است و البته سنت های خاص خود را دارد و گاهی خارج از حوزه قدرت این نهاد دینی است و در واقع توسط نهاد سیاسی دیکته می شود.

سنت های هر نهاد دینی باید در بافت تاریخی ، اجتماعی و سیاسی آن بررسی و تحلیل شود. حوزه علمیه قدمساح قم و سمینار نجف اشرف به عنوان دو شاخه از علوم و فقه شیعه نیز دارای اشتراکات و در عین حال تفاوت های زیادی هستند که از بافت تاریخی و سیاسی و سنت های داخلی آنها سرچشمه می گیرد. یکی سنت اعلام مرجعیت است که در هر یک از این حوزه ها تمایزاتی دارد و البته می توان آن را مورد انتقاد قرار داد. به عنوان مثال ، در سمینار قم مقدس ، اعلام مرجعیت دانشجویی در زندگی معلمان عاقلانه و عادی است و بنابراین در این سمینار ، چندین نسل از مراجع تقلید با انتشار رساله ای عملی و وظیفه چند نسل ، اقتدار خود را اعلام کرده اند. و حتی مجتهدین جوان پس از مراجع تا حدودی. برای عموم روشن است و در عین حال ، جامعه مدرس و دولت در به رسمیت شناختن برخی مراجع یا کم اهمیت جلوه دادن برخی دیگر نقش دارند. با این حال ، در حوزه نجف اشرف ، روند اعلام اقتدار به این شکل نیست و عموماً در زندگی یک معلم ، دانش آموزان ، حتی اگر بسیار برجسته باشند ، از چاپ رساله عملی و اعلام مرجعیت خودداری می کنند. اگر اكنون اكثر اسامی سه مرجع در نجف اشرف شنیده می شود ، به خاطر همین است و این به معنای فقدان شخصیت های برجسته علمی در سطح مرجعیت نیست ، بلكه به معنای رعایت سنت ها و اصول چند صد نفر است. سالها در این زمینه که محوریت و تقوای علم به منظور جلوگیری و جلوگیری از رقابتهای دنیوی یا اجتناب از دخالت خارجی در تهیه منابع است. در حال حاضر ، شخصیت های برجسته اردوگاه نجف در درس ها و مباحث بسیار مهم شرکت می کنند و با توجه به جدیت و سنگینی دروس ، عمق مباحث و توجه دانش آموزان و تقوای معلمان ، همیشه دانش ضمنی در زمینه شخصیت های بعدی افرادی وجود خواهند داشت و بنابراین ، اگر یک مرجع فانی کنار گذاشته شود ، معرفی شخصیت های بعدی توسط طیف وسیع و موثری از معلمان و دانش آموزان وفادار به سنت سمینار نجف ، با رعایت سنت ها و دقت، درستی. البته در روند اعلام قدرت در نجف اشرف ، نهادهای دولتی یا سازمان های رسمی دخالت نمی کنند و حتی اگر این کار را انجام دهند ، عموماً به جایی نمی رسند. سنت شکستن آنلاین و خودداری از به ارث بردن اقتدار و اقتدار ، انتقال مراجع تقلید از قدرت مرده به سایر مراجع ، و همچنین تکمیل فعالیتها یا انتقال مدیریت مراکز و نهادهای مرجع به مرجع زنده از دیگر سنتهایی است که در نجف اشرف بسیار مهم است. به و این روزها شاهد ناپدید شدن آیت الله حکیم و شکستن آنلاین وی هستیم.

با این مقدمه آمده است که غیبت آیت الله حکیم که از مراجع بزرگ و صاحب سبک حوزه علمیه نجف اشرف و یکی از اسرار و نمادهای این حوزه و ناباوری ، تلخی و الرانسانگ حکیم بوده است. از دست دادن آن باعث شده است و علیرغم همه غم و اندوه عمیق جدایی که در موقعیت ها و محل سکونت بزرگان نجف آشکار می شود ، به معنای وقفه یا ابهام در مسیر این اردو نیست و اگرچه جای آن خالی است ، بلکه به این دلیل است که ده ها سال تلاش او برای نوشتن کتاب و آموزش دانش آموزان. و عضویت ویژه وی در سمینار نجف اشرف ، که منطقاً میراث روشنگری اوست ، این سمینار را برای شکل دادن به آینده مصمم تر می کند ، به ویژه در راس این سمینار. یک فقیه عالی رتبه و یک فرد صبور ، معتدل ، دوراندیش ، محکم و خردمند مانند حضرت آیت الله سیستانی است که در ارتقاء حوزه نجف در دوران پس از صدام نقش بی نظیری داشته است و یکی از ارکان اصلی جهان شیعه به یاد داشته باشیم که آیت الله حضرت سید محسن حکیم و آیت الله حضرت سید ابوالقاسم خویی جهان فانی را از این عظمت شخصیت و علم پر کردند و نه تنها حوزه نجف اشرف درنگ نکرد و متوقف نشد ، بلکه میراث وی حوزه را بارورتر کرد. در قلب این حوزه ، بسیاری از مراجع بزرگ امروز در نجف و قم ظهور کردند. حتی در حال حاضر ، علاوه بر سطوح فعلی ، سمینار نجف از حضور بسیاری از معلمان برجسته سود می برد و شواهد نشان می دهد که معلمان برجسته دیگری نیز در سطح اقتدار هستند و برای مجتهدین و شاگردان این دانشگاه شناخته شده اند. حوزه ، اما به دلیل سنت ها ، هیچ اقدامی نکرده اند ، به تدریج به آنها اشاره می شود و نام آنها ذکر می شود و هر یک در جای خود باقی می مانند.

البته مسئله مرجع عالیقدر شیعه تابع مولفه های بیشتری است ، مانند وزن مقامات آینده ، شبکه دانشجویی و اجماع تعداد زیادی از بزرگان و ثروت مردم و …. مهمتر از همه ، اگر خدا بخواهد ، در قرن گذشته ، گاهی در قم ، گاهی در نجف ، و گاهی در هر دو کشور ، و عوامل و سنت هایی که بر انتخاب و شانس آنها تأثیر می گذارد ، نکته دیگری است که باید پرداخت کنید.

اگر از سخنان بزرگان و معلمان حوزه علمیه نجف اشرف پیروی کنید و گفتار ، رفتار و سیره آنها را در این روزها رعایت کنید ، دو نکته ویژه وجود دارد ؛ یکی اینکه این حوزه متعلق به حضرت ولی عصر (عج) است و به لطف خدا و عنایت حضرت امیرالم Muمنین علی (ع) به این حوزه معتقد است و دیگری این که معتقدند این سلطه نه تنها راز بقا است ، بلکه او مسیر عظمت و عظمت خود را نیز می داند. درود بر شما و رحمت و برکت خداوند.

* ارسال شده در وب سایت شفقنا